Hayatımda yaşadığım her anın mutlaka bir sebebi olduğunu düşünüyorum. Bunu kabul etmek her zaman yazması kadar kolay olmuyor ama bir zaman sonra tüm gerçekliğiyle anlıyorum. zaman zaman size de oluyordur bu durum.
Az önce sosyal medyada gezinirken karşıma şu cümle çıktı, “Para kazanmak için mutsuz olmak mı, mutlu olmak için para kazanmak mı?“. Bu cümle tam da ne zaman çıktı biliyor musunuz? Yarın son günüm olan iş yerinde ki masamı ve dosyalarımı düzenlerken verdiğim kısa çay molasında.
Her ne kadar isteyerek ayrılıyor olsam da insanın iş yerinde ki dosyalarını toparlarken bir hüzün kaplıyor içini. Kendim için söyleyecek olursam bu dosyalar aslında sadece dosyalardan ibaret gelmiyor bana. Mesela şu an kolumun altında duran 2019 yılı kuruluş içi iç denetim dosyası sadece bir dosya değil benim için. Planlanmasından, duyurulmasına, denetimler gerçekleştirilirken yapılan onlarca görüşmeye, tartışmaya ve anlaşmaya kadar verilen emeğin kendisi hatta daha fazlası. Klasörün şu kenarında bulunan eziklik nasıl oldu onu bile hatırlıyorum. Yağmurlu bir gündü ve elimde bu klasörle tesis sahasında yürürken çalan telefonumu açmaya çalışırken; karşımdan gelen forkliftten uzaklaşıp, güvenli alana geçiyordum. Klasör elimden kayıp yere düşmüş ve o an oluşmuştu bu eziklik. Merak etmeyin iş kazası geçirecek kadar kontrolsüz değilim.
İş değiştirmek kolay verilen bir karar değil. Bu düşünce aklınıza düştüğü andan itibaren az önce yazdığım soru da sürekli kafanızda tilki gibi dolaşmaya başlıyor; “Para kazanmak için mutsuz olmak mı, mutlu olmak için para kazanmak mı?”
Sorunun elbette net bir cevabı var benim için. Ama alınan kararın bu cevaptan ne kadar haberi var, orası her zaman bir muamma.
Ben eşyalarımı toparlamaya devam edeyim. Belki yazının devamını haftaya yeni işimde ki ilk günlerimi anlatarak devam ederim.
Verdiğiniz kararın hayırlı olmasını dilerim. Umarım her şey gönlünüzce olur.